ஏ.ஆர் ரகுமானுக்கு வேற வேலையே இல்லையா….

தல ஏ.ஆர் ரகுமானுக்கு,

நீங்க எல்லாம் இந்த கடுதாசியை படிக்க மாட்டீங்க..இருந்தாலும் பதிவுலக இலக்கணப்படி எழுத வேண்டிய கட்டாயத்துல இருக்கேன். ஒரு மனுசனுக்கு ஆயிரத்தெட்டு வேலை இருக்கும், குளிக்குறது, பல்லு விளக்குறது, சாப்பிடுறது, புஸ்தகம்(சாரு அல்ல) படிக்குறது, இன்டெர்நெட்டுல பிளாக்கு படிக்குறது, தூங்குறது, ஊர்சுத்துறதுன்னு ஆயிரத்தெட்டு வேலை இருக்கும். ஆனா, இதையெல்லாம் விட்டுப்புட்டு உங்களுக்கு அவார்டு வாங்குறதே வேலையா போச்சுயா..உங்களுக்கு தூக்கமே வராதா..ஆ, ஊன்னா, ஒரு அவார்டை வாங்கிப்புடுறீங்க…

அதுவும் எனக்கு என்ன கடுப்புன்னா, இம்புட்டு அவார்டு வாங்குனதுக்கப்புறமும், எம்புட்டு அடக்கமா “எல்லாப் புகழும் இறைவனுக்கே” ன்னு ஒரு உலகமேடையில நம்ம தமிழுல சொல்லிப்புடுறீங்க..கழுத நம்ம வேற ஒன்னாப்புலருந்து தமிழ் மீடியத்துல படிச்சுட்டதால, பெருமிதத்துல உணர்ச்சிவசப்பட்டு முடியெல்லாம் நட்டுகிட்டு நிக்குது. எழுந்து வேற கைதட்டவேண்டியதா இருக்கு, நமக்கெல்லாம் ஒரு 25 ஓட்டும் , ஒரு வாசகர் கடிதமும் வந்தாவே, கொஞ்சநேரம் மோட்டுவாயை பார்த்துக்கிட்டு கன்னத்துல கைவைச்சிக்கிட்டு “நானெல்லாம் பிளாக் எழுத ஆரம்பிச்சது ஒரு ஆக்சிடெண்ட்” ன்னு தமிழ்கொலை செய்யும் நடிகை மாதிரி பேச ஆரம்பிச்சுர்றோம். ஆனா இரண்டு கையில இரண்டு ஆஸ்கார் வைச்சுகிட்டு இவ்வளவு அடக்கமா சிரிக்கிறீங்களே..எப்படிண்ணே..

இன்னைக்குதாண்ணே, நீ “கிரிஸ்டல்” வாங்குன அவார்டைப் பார்த்தேன். நீ எல்லாப் புகழும் இறைவனுக்கே ன்னு சாதரணமா சொல்லிப்புட்ட..எனக்கு நைட்டு தூக்கமே வரலை தெரியுமா..இன்னமும் புல்லரிக்குதுண்ணே..அவார்டெல்லாம் போதுமுண்ணே..நீ அதுக்கும் மேல ஏதாவது வாங்கணும்…

ஆனாலும், பயபுள்ள மனசுல ஒரே ஒரு ஏக்கமான கோரிக்கைண்ணே..ரொம்ப நாளா அடஞ்சு கிடக்கு. இலங்கையில் இம்புட்டு பேர் , நம்ம தமிழனுங்க, அனாதையா, நாதியத்து நிக்குறாங்கண்ணே..அவிங்களுக்காக, ஒரு பாட்டு, ஒரே பாட்டு, ஆறுதலா போடுவியாண்ணே..அந்த ஒரு பாட்டு போதுமுண்ணே, அத கேக்குற, பார்க்குற மனுசனுங்க, ஒரு சொட்டு கண்ணீர் விடுவாய்ங்கண்ணே..அந்த கண்ணீரு , அங்க அனாதையா நிக்குற நம்மாளுங்களுக்கு ஏதாவது பண்ணும்ணே..கண்ணீருக்கு அம்புட்டு சக்தி இருக்குண்ணே. நீ பண்ணுவண்னே..நம்பிக்கை இருக்கு..

இப்படிக்கு

நம்ம ஊரு பயபுள்ளைதாண்ணே

அவிங்க ராசா