பதிவர்களின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை

போன வாரம் என்னுடைய நண்பர் ஒருவரை ஒரு ஹோட்டலில் எதேச்சையாக சந்திக்க நேர்ந்தது. நண்பரும் ஒரு பதிவர்தான்..புதிதாக திருமணம் ஆனவர்..மனைவியுடன் ஹோட்டலுக்கு சாப்பிட வந்திருந்தார்..பரஸ்பர நலம் விசாரிப்புகளுக்குப் பிறகு சாப்பிட ஆரம்பித்தோம்..அவருடைய மனைவி நம்ம ஊருப்பக்கம்..அவர் மனைவியுடைய உறவினர்கள் பற்றி விசாரிக்கும் போதுதான் தெரிந்தது, எனக்கு தூரத்து சொந்தம். தங்கை முறை வந்தது..நண்பருக்கு அவசரமாக போன் வந்ததால் எழுந்து வெளியே சென்று பேசிக் கொண்டிருந்தார்..உறவினர் என்பதால் நலம் விசாரிப்பதற்காக கேட்டேன்..

“என்னம்மா..திருமணம் மற்றும் அமெரிக்க வாழ்க்கை எப்படி இருக்கு..”

அவரிடம் எந்த பதிலும் வரவில்லை..எனக்கும் என் மனைவிக்கும் அதிர்ச்சியாகிவிட்டது..என் மனைவி கொஞ்சம் அருகில் சென்று கேட்டாள்..

“என்னக்கா..எதுவும் பிரச்சனையா..?”

அவ்வளவுதான்..அந்த பெண் குலுங்கி குலுங்கி அழ ஆரம்பிக்கவே எனக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது..இதற்கு மேல் கேட்பது நாகரிகம் இல்லாததால் நான் ஒன்றும் பேசவில்லை..ஒரு வழியாய் அழுகையை நிறுத்தி விட்டு தொடர்ந்தார்..

“அண்ணா..ஏண்டா திருமணம் செஞ்சோம்னு இருக்கு..எப்ப பார்த்தாலும் ப்ளாக்,ப்ளாக்தான்….இரவில் 2 மணி வரைக்கும் ப்ளாக் எழுதுறார்..தினமும் ஒரு பதிவு..காலையில் எழுந்தவுடனே பல் கூட விளக்குவதில்லை..தனக்கு எத்தனை ஓட்டு மற்றும் ஹிட்ஸ் வந்திருக்கு என்று பார்க்கிறார்..யாராவது பின்னூட்டம் இட்டால் அதற்கு கமெண்ட்ஸ் எழுதுகிறார்..ஆபிஸ் செல்கிறார்..இரவு 6 மணிக்கு வருகிறார்..திரும்பவும் எல்லாரோட பதிவுகளை படிக்க ஆரம்பிக்கிறார்..திரும்பவும் பதிவு எழுதல்..என்ன வாழ்க்கைண்ணே..அப்புறம் எதுக்கு என்னைத் திருமணம் செய்துக்கணும்..நான் வீட்டில் ஒரு விருந்தினர் போலக் கூட இல்லை..ஒரு பொம்மை போல் இருக்கிறேன்….ஒரு நாய்குட்டி வளர்த்தாக் கூட அதுகூட கொஞ்சம் நேரம் செலவழிப்போம்ணே..அது போலக் கூட நான் வீட்டில் இல்லைண்ணே..எனக்கும் மனசு இருக்குலண்ணே..யாரோ கண்ணுக்கு தெரியாதா நாலுபேர் பாராட்டுக்காகவும், வாழ்த்துக்காகவும் பல மணி நேரத்தை செலவழிக்கும் அவர், கண்ணுக்கு நேரா அவருக்காகவே வாழ்ந்துக்கிட்டு இருக்குற ஒரு உயிருள்ள மனுசியோட ஒருமணி நேரம் செலவழிக்க முடியாதாண்ணே..அவருக்காகத்தானே எல்லாத்தையும் விட்டுட்டு வந்தேன்..ஏண்ணே..அவர் எனக்காக நேரம் செலவழிக்கணும்னு நான் கேக்குறது தப்பாண்ணே..நானும் மனுசிதானண்ணே..”

என்னால எதுவும் பேச முடியவில்லைண்ணே..

“ஏம்மா..அவன் கிட்ட இது பத்தி சொல்லி இருக்கலாமே..”

“இல்லை அண்ணா..எதுவும் தப்பா நினைச்சுக்கிறுவாரோன்னு பயமா இருக்கு..”

என் நண்பனை தனியே கூப்பிட்டு விவரம் சொன்னவுடனே அதிர்ந்து விட்டான்..

“ராசா..என்னடா சொல்லுற..இது எனக்கு தெரியவே தெரியாதுடா..அவ ஒரு வார்த்தை சொல்லி இருக்கலாம்டா..நான் பதிவு எழுதுறதை அவ ரசிக்குறான்னுல நினைச்சுக்கிட்டு இருந்தேன்..சே..அவ மனசு எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு இருக்கும்..பாவிடா நான்..”

அண்ணே..இது சொல்லுறதுனால நீங்க என்னைத் திட்டுனாலும் பரவாயில்லை..அல்லது இதை 10001 அறிவுரையாகவோ ஆலோசனையாகவே எடுத்துக்கிட்டாலும் பரவாயில்லை..கீழே உள்ளதை மட்டும் பதிவை படிச்சு முடிச்சவுடனே கொஞ்சம் யோசிச்சுப் பாருங்க..

1) பதிவு எழுதுவதை பொழுதுபோக்காக மட்டுமே வைத்து இருங்கள்..அதுவே வாழ்க்கை இல்லை..

2) தினமும் ஒரு பதிவு போட வேண்டிய அவசியம் இல்லை..தினமும் பதிவு எழுதுவதால், உங்களுக்கும் எதுவும் கின்னஸ் அவார்டு கொடுக்கப் போவதில்லை..

3) உங்களுடைய தனிப்பட்ட மற்றும் அலுவலக வாழ்க்கை மிகவும் முக்கியம்..பதிவுலக நேரம் அந்த வாழ்க்கையை தின்று விட அனுமதிக்காதீர்கள்

4) வீட்டில் மனைவி மற்றும் குழந்தைகள் எதுவும் சொல்லவில்லை என்று நினைக்காதிர்கள்..அவர்கள் உள்ளே புழுங்கி கொண்டிருக்கலாம்..ஒருநாள் வெடித்து தனிப்பட்ட வாழ்க்கை பாதிக்கலாம்

5) முடிந்த வரை, அலுவலகத்தில் பதிவு எழுதுவதையோ, கமெண்ட் போடுவதையோ நிறுத்துங்கள்..எவ்வளவோ பேர் வேலைக்காக க்யூவில் வேலை வாய்ப்பு அலுவலகத்தில் கால்கடுக்க நிற்கிறார்கள்..நமக்கு ஒரு வேலை கொடுத்து, நம்பிக்கையுடன் காத்திருக்கின்றனர்..பதிவு திறக்கும்முன் ஒரு கணம் உங்களை அந்த கம்பெனியின் முதலாளியாக நினைத்துப் பாருங்கள்..அப்புறம் தெரியும்..

6) முகம் தெரியாத நண்பர்களின் பாராட்டுகளுக்கு நேரம் செலவழிக்க ஆசைப்பட்டு நமக்காக வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கும் உறவுகளை இழந்து விடாதிர்கள்

7) உங்களுக்கு உள்ள அதிகப்படியான நேரத்தை மட்டுமே பதிவுலகத்தில் செலவழியுங்கள்..உங்கள் பெற்றோர் , மற்றும் குழ்ந்தையின் சிரிப்பைக் காட்டிலும் பதிவு முக்கியமில்லை..ஒரு வாரம் முழுவதும் உங்கள் தனிப்பட்ட, மற்றும் அலுவலக நேரம் தவிர எதுவும் கிடைக்கவில்லையென்றால், கவலைப்பட வேண்டாம்..நீங்கள் பதிவுலம் பக்கம் வரவில்லையென்று யாரும் சாப்பிடாமலோ, ஸ்டிரைக் பண்ணப் போவதில்லை..அவரவருக்கு சொந்த வாழ்க்கை உள்ளது..

8) பதிவுலகம் ஒரு போதை என்று சொல்லி தப்பிக்க வேண்டாம்..போதை என்றால் அதற்கு அடிமையாவது நம்முடைய தவறு….ஒவ்வொருவருடைய உயர்வுக்கும், தாழ்வுக்கும் அவரே பொறுப்பு..தவிர பதிவுலகம் உங்களுடைய வாழ்க்கையை தீர்மானிப்பதில்லை..

ஏதோ மனசுக்கு பட்டது சொன்னேன்னே..என் நண்பனுக்கு நடந்தது போல் நம்மில் யாருக்கும்…..இருங்கண்ணே., ஏதோ போன் கால் வருது..ஊருல இருந்து அம்மாண்ணே..அவிங்கதான் முக்கியம்..