ஷாருக்கான் – தேசத்தின் அவமானமா??

கோவாலுவை அவ்வளவு கோவமா பார்த்ததேயில்லைண்ணே..முகம் முழுக்க கோவத்துடன் எங்கிட்ட வந்தான்….

“ராசா..ரொம்ப அவமானம்டா..சே..மானமே போச்சுடா..”

“ஐயோ..கோவாலு..என்னடா ஆச்சி….வீட்டில இருக்குறவயிங்களப் பத்தி யாராவது தப்பா பேசுனாங்களா..சொல்லுடா, அடியப் போட்டுருவோம்..”

“இல்லடா ராசா..அமெரிக்க ஏர்போர்ட்ல ஷாருக்கானை அவமானப்படுத்தியிருக்காயிங்கடா..எப்படிடா அவிங்க பண்ணலாம்..”

“ஆமாடா கோவாலு..என்ன தேசம்டா இது..இதை சும்மா விடக்கூடாதுடா..இப்படிப்பட்ட நாட்டுல நீ இருக்கவே கூடாதுடா..இப்படிப்பட்ட நாடு தர்ற சம்பளம் உனக்கு தேவையாடா..உடனே டிக்கெட் வாங்கிட்டு இப்பவே ஊருக்கு கிளம்புடா..”

“டே ராசா..இதுக்கெல்லாம் போயி……..வீட்டுல மதியான சாப்பட்டுக்கு சோறு ரெடியாகி இருக்கும்….நான் கிளம்புறேன்..”

திரும்பிப் பார்க்காம ஓடியே போய்விட்டான்..இதுபோலத்தான் நம்மில் பலர் இருக்கிறோம்..உண்மையில் ஷாருக்கானை அவமானப்படுத்தியது தேசத்தை அவமானப்படுத்தியது போலவா??கேள்வியை ஒருமுறை நமக்குள்ளே கேட்டுப் பார்ப்போம்..கேட்டு விட்டோமா...கீழே மூன்றுகேள்விகள் இருக்கின்றன..திறந்த மனதுடன் இதற்கு பதில் சொல்லுவோம்..

1. சென்னையில் நமக்கு சொந்தவீடு ஒன்று இருக்கிறது..வாடகைக்கு விட முடிவு பண்ணியிருக்கிறோம்..இஸ்லாமியர் ஒருவர் வந்து வாடகைக்கு கேட்கிறார்..நல்ல குணமாக இருக்கிறார்..ஆனால் அவர் இஸ்லாமியர் என்பதாலேயே வாடகைக்கு விடுவோமா..மாட்டோமா..?
2. நாம் காதல் திருமணத்தை ஆதரிப்பவர்..நமக்கு கல்யாணம் ஆகி திருமண வயதில் மகள் இருக்கிறாள்..ஒரு இஸ்லாமிய இளைஞனை காதலிக்கிறாள்..அவன் ஒரு முஸ்லீம் என்பதாலே திருமணத்திற்கு ஒத்துக் கொள்வோமா மாட்டோமா..?
3. குஜராத் கலவரம் நடந்தபோது..”அவிங்களுக்கெல்லாம் இதெல்லாம் வேண்டும்டா..” என்று சொல்லியிருக்கிறோமா..?

மேலே உள்ள மூன்று கேள்விகளுக்கு நாம் “மாட்டேன்” “சொல்லி இருக்கிறேன்” என்று பதில் சொன்னால், பிரச்சனை அமெரிக்காவில் இல்லை..நம்மிடத்தில் உள்ளது..தேசத்தை அவமானப்படுத்துவது அமெரிக்கா இல்லை..நாம்தான்….

இப்படி சொல்வதால் அமெரிக்கா செய்தது சரியென ஆகிவிடாது..இனம், மொழி, நிறப் பாகுபாடு கொடுமைகள் அமெரிக்காவில் என்ன அண்டார்டிகாவில் நடந்தாலும் தவறுதான்..

எனக்கு ஒரு முஸ்லீம் நண்பன் உண்டு..எனக்கு மிகவும் பிடித்தவன்…நல்ல கடவுள் பக்தி உள்ளவன்..அவனுக்கு மேற்கு மாம்பலத்தில் ஒரு கம்பெனியில் வேலைக் கிடைத்திருந்தது..அதனால் மேற்கு மாம்பலத்திலேயே வாடகைக்கு ஒரு வீடி தேடினான்..நானும் அவனும் வீடு வீடாக சென்று தேடினோம்..சொல்லவே கஷடமாக உள்ளதுன்னே..அவன் ஒரு முஸ்லீம் என்பதாலேயே அவனுக்கு ஒருத்தரும் வீடு கொடுக்கவேயில்லை….இதில் ஒரு வீட்டு ஓனர் என்னைத் தனியே கூப்பிட்டு சொல்கிறார்..

“தம்பி..ஏன்பா இவிங்களை எல்லாம் வீடு பார்க்க கூப்பிட்டு வர்ற..தீவிரவாதியா கூட இருக்கலாம்பா..நம்ப முடியாது..”

எனக்கு செருப்பால் அறைந்தது போல் இருந்தது..இத்தனைக்கும் அவர் படித்த மத்திய அரசு அலுவலர்..ஏன் இந்த பாகுபாடு..யாரோ சிலர் அந்த இனத்தில் தீவிரவாதம் செய்வதால் அனைவரும் தீவிரவாதியா?? ஒரு விமானம் தரையில் விழுந்துவிட்டால் விமானப் பயணத்தையே தவிர்க்கிறோமா..என்ன மனிதர்கள் நாம்..

ஒரு கட்டத்தில் என் நண்பனுக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்து விட்டது..

“ராசா..இனிமேலும் எனக்கு வீடு கிடைக்கும்னு நம்பிக்கை இல்லைடா..ஏண்டா நானென்ன அந்நிய நாட்டுக்காரனா..நானும் இந்தியந்தானடா..ஏண்டா என்னை ஒரு தீவிரவாதி மாதிரியே பாக்குறாங்க..”

என்னால் எதுவும் பதில் சொல்ல இயலவில்லை..”சமூகத்தில் மாற்றம் ஏற்பட வேண்டும் என ஆசைப்படுகிறாயா..முதலில் உன்னிடம் இருந்து ஆரம்பி” என்று ஒரு அறிஞர் சொன்னார்

சமூக மாற்றத்தை விரும்பும் இளைஞர்களாய் நாம் இருக்கிறோம்..ஷாருக்கான் பற்றிக் கவலைப்படும் முன்பு நம் பக்கத்து வீட்டில் உள்ள “காதர் மொய்தீன்”,”ஷேக் முகம்மது” போன்றோரை மொழி, இனம், நிறம் தாண்டி நேசிப்போம். பின்பு அமெரிக்காவிடம் நெஞ்சை நிமிர்த்தி கேட்போம் “ஏன் ஒரு இந்தியனை, இஸ்லாமியனை அவமானப்படுத்தினாய்” என்று..

பின்பு நெஞ்சை நிமிர்த்தி சொல்வோம், “குடியரசுத் தலைவராய் ஒரு இஸ்லாமியரைத் தந்த நாடு, என் நாடு” என்று..