கருப்பனுங்க

அமெரிக்காவில் நிறவெறி இருக்கிறது என்று பலவித செய்திகளில் படித்திருப்போம்..உண்மையில் நிறவெறி இருக்கிறதா??..உண்மையை சொல்லப் போனால் வெள்ளையர்களிடம் இருக்கும் நிறவெறியைக் காட்டிலும் சில இந்தியர்களிடம் தான் நிறவெறி அதிகமாக இருக்கிறது என்று சொல்லுவேன்..அதிர்ச்சியாக உள்ளதா..எனக்கும்தான்..இரண்டு மூன்று அனுபவங்களைப் பெறும்முன்பு..

பொதுவாக கருப்பாக இருப்பவர்களெல்லாம் ஒருவித தாழ்வு மனப்பான்மையில் இருப்பார்கள் என்று சொல்லக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்..எனக்கெல்லாம் கருப்பாக இருப்பதுதான்னே பெருமை..எந்த நிலையில் கேட்டாலும் சத்தம் போட்டு சொல்லுவேன் நான் கருப்பனென்று..உடம்பு தோலில் என்ன இருக்கிறது..இந்த தோல் எவ்வளவு நாள் வரும் என்று நம்ம ஆளுங்களுக்குத் தோணுவதில்லை..மூப்பெய்து தோல் சுருங்கி கால் தள்ளாடும்போது தெரியும், எது உண்மையென்று..அதுவரையில் சில ஆளுங்க போடும் ஆட்டம் இருக்கிறதே..அய்யோடா..

எனக்கு ஏற்பட்ட இரண்டு அனுபவங்கள் மிகவும் கொடியதுண்ணே..நான் 12 ஆம் வகுப்பு படிக்கும் போது எனக்கு இயற்பியல் எடுத்த ஆசிரியர் மிகவும் பணத்தாசை பிடித்தவர்ண்ணே..அவரிடம் டியூசன் செல்லவில்லையென்றால் அவ்வளவுதான்..அவர்களை எவ்வளவு அவமானம் செய்ய வேண்டுமோ, அவ்வளவும் செய்வார்..நம்மெல்லாம் டியூசன் படிக்கிற அளவுக்கு காசு வைச்சிருந்தோம்னா எதுக்குன்னே ஹாஸ்டலில் தங்கிப் படிக்கிறோம்..ரெண்டு வேலை கஞ்சி குடிச்சுத்தாண்ணே நம்மளையெல்லாம் படிக்க வைச்சாயிங்க..சோழவந்தான் புழுதிக்காட்டுல வெயிலுல விளையாண்டு ஆத்துல புரண்ட நமக்கு சேட் வீட்டுப் பையன் கலராண்ணே வரும்..ஆனாலும் இறுமாப்போடத் திரிவோம்ணே..

ஒருநாள் அந்த இயற்பியல் வாத்தியார் டீயூசன் படிக்காத ஓரே காரணத்துக்காக என்னை கஷ்டமான கேள்வி கேட்டு டேபிள் மேலே நிக்க வைச்சாருண்ணே..அந்த அவமானத்தைக் கூட என்னால் தாங்க முடிஞ்சதுண்ணே..அடுத்து சொன்னார் பாருங்கண்ணே..

“எல்லாரும் இவனைப் பாருங்கடா..எந்த ஊருடா இவன்..ஆளும் கலரும்..டே..ராசா..என்ன கலருடா நீயி..உங்க வீட்டுல நீ பிறக்குறப்ப தாருல முக்கி எடுத்தாயிங்களா..நீ வெள்ளைக் கலரு சோப் போட்டாலும் அது கருப்பாயிடும்டா..நீங்களெல்லாம் ஏண்டா பொறக்குறீங்க..”

எவ்வளவுதான் இறுமாப்பா இருந்தாலும் சின்னப் பையந்தானுங்கண்ணே..ஹாஸ்டலுக்கு வந்து தேம்பி தேம்பி அழுதேண்ணே..முதல் முறையா என்னை நானே வெறுத்த மாதிரி இருந்தது..கருப்பாக பிறந்தால் செத்துவிட வேண்டுமோ??அம்மாவைப் பார்க்கும்போது கேட்டேன்..

“அம்மா..நம்ம வீட்டுல எல்லாரும் கலரா இருக்காங்களம்மா..என்னை மட்டும் ஏம்மா கருப்பா பெத்த..”

அப்படியே கட்டி அணைச்சுக்கிட்டாங்கண்ணே..காக்கைக்கும் தன் குஞ்சு பொன் குஞ்சுதானே..

“தம்பி ராசா..கலருல என்னடா இருக்கு..சாமியெல்லாம் உன் கலர்தாண்டா….உன்னைக் கேலி பண்றவங்களுக்கெல்லாம் உடம்புதாண்டா வெள்ளை, மனசு கருப்புடா..உனக்கு உடம்பு கருப்புடா..மனசு தங்கம்டா..நீ நல்லா படிச்சு முன்னேறுடா….அதுதாண்டா உலகம்..”

வெறி கொண்டு படிச்சேன்னே..12 ஆம் வகுப்பு பொதுத் தேர்வில் இயற்பியலில் 182 மார்க்....பள்ளியில் இயற்பியலில் நாந்தான் முதல்.. மார்க் சீட்டு வாங்கிக் கொண்டு வெளியே வந்தேன்..இயற்பியல் வாத்தியார் நின்றுருந்தார்..

“ராசா..ஹெட்மாஸ்டர் கூப்பிட்டு என்னைப் பாராட்டினார்..நீதான் நம்ம பள்ளிக்கூடத்துல முதல்…”

நீங்க நம்புறீங்களோ நம்பலையோ தெரியாதுண்ணே..எங்க இருந்து இந்த வேகம் வந்ததுன்னு தெரியலண்ணே..

“ஏன் சார்..கருப்பா இருக்கிறவய்ங்க்ளெல்லாம் படிக்கக் கூடாதா..நாங்களெல்லாம் பொறந்தது தப்பா சார்..இனிமேல் யாரோட மனசையும் இப்படி கொலை பண்ணாதிங்க சார்..”

அதுக்கப்பறம் கல்லூரியில் படிக்கும்போது இதைப்பற்றி நினைப்பே வந்ததில்லை, என் கல்லூரி ஆண்டு விழா வரும்வரைக்கும்..கல்லூரி ஆண்டு விழாவுக்கு ஒரு பிரபலத்தை அழைத்திருந்தனர்..நாமதான் முந்திரிக் கொட்டை மாதிரி எல்லாத்தையும் முன்னின்று செய்வோமே..எல்லா வேலையும் பார்த்துவிட்டு அவரை ரிஷப்சனில் நின்று வரவேற்க வேண்டும்..நல்லா டிரஸ் போட்டு நின்று இருந்தேன்..என் கூட படிக்கும் ஒரு குஜராத்திப் பையன் வந்தான்.,.

“ராசா..நீ..இங்க நிற்க வேண்டாம்..நான் வரவேற்கிறேன்..”

“ஏண்டா..நாந்தானே எல்லா வேலையும் செய்தேன்..என்னப் பிரச்சனை.”

“இல்ல..நீ கருப்புல..வரவேற்கும்போது கொஞ்சம் கலரா இருந்தா நல்லா இருக்கும்னு புரொபசர் நினைக்கிறாரு..”

எனக்கு செருப்பைக் கழட்டி அடித்த மாதிரி இருந்துச்சு..சொன்ன புரபசர் யாருண்ணா, சேட் வீட்டுக்காரரில்ல..நம்ம திண்டுக்கல்லுகாரர்..எல்லா வேலையும் இழுத்துப் போட்டு செய்த எனக்கு ஏன் இந்த தகுதி மட்டும் பறிக்கப்பட்டது..அந்த கேள்விக்கு பதில் கூட நான் நினைத்துப் பார்க்க விரும்பாமல் வீடு சென்றேன்.

கல்லூரி மட்டும் இல்லைண்ணே..இங்க அமெரிக்காவுல நம்ம ஆளுங்ககிட்டயும் இந்த அழுக்கு மனப்பான்னை இருக்குண்ணே..அது ஏனோ தெரியல..அடுத்தவங்க மனசை சாகடிக்கும் குரூரப் புத்தி இயல்பாக வந்து விடுகிறது..இந்த ஊருல கருப்பா உள்ளவங்கெல்லாம் கடின வேலை செய்வதால் கொஞ்சம் ஓங்குதாங்க இருப்பாங்கண்ணே..நம்ம ஆளுங்களுக்கதான் கலர்காரங்களாச்சே..அவர்கள் கண்டு பிடிக்க கூடாது என்று இந்தியிலோ, தமிழிலிலோ கமெண்ட் அடிப்பாயிங்க பாருங்க..யாராவது..கருப்பு இனத்தவர் ரோட்டில் நடந்து போனால் போதும்..

“டே..மச்சான்..கருப்பனுங்க வர்றாங்க..பத்திரமா நடந்துப் போ..அந்த நாயிங்கள நம்ப முடியாது..திருட்டுப் பசங்க..”

நான் அமெரிக்காவில் வந்து இறங்கும்போது, நம்ம பசங்க எனக்கு கிடைத்த முதல் அறிவுரை..”கருப்பனுங்கள நம்பாதே..திருடனுங்க..”

ஏன் இப்படி..திருடனுங்க எல்லாம் கருப்பனுங்கதானா..எனக்கு நம்ம ஆளுங்க புத்திப் பார்த்து மனசே வெறுத்துப் போச்சுண்ணே..அதுல என்னை அவமானப்படுத்த வேண்டுமே..அப்பதானே நம்ம ஆளுங்க மனசு நிறையும்..

யாராவது கருப்பு இனத்தவர் நடந்து வந்தால் போதும், குரூர புத்தி வந்து விடும்..

“ராசா..என்ன உன் இனத்து ஆளுங்க வர்ராயிங்க..எதுவும் மாநாடு போடுறீங்களா..பார்த்துடா உங்க கலரப் பார்த்து, ஆப்பிரிக்கா காட்டுல உள்ள மிருகங்கெளெல்லாம் பயந்துடப் போகுது..”

நான் சிரித்துக் கொள்வேன்..என்ன செய்ய..உன் மனதில் உள்ள மிருகத்தை விட ஆப்பிரிக்கா காட்டில் உள்ளது எவ்வளவோ மேல்..

இப்படித்தான் இங்கு உள்ள ஒரு நண்பனுக்கு கருப்பர்கள் என்றாலே ஒரு அலர்ஜி..அவர்களைக் கண்டாலே இந்தியிலே திட்டுவான்..ஒரு முறை நான் அவனுடன் தூரப்பயணம் மேற்கொண்டிருந்த போது நாங்கள் சென்ற கார் ஒரு கம்பத்தில் மோதி நிலை குலைந்தது..எனக்கு சின்ன அடி..அவனுக்கு சரியான அடி….கையிலுள்ள தோல் கிழிந்து ரத்தம் ஓடுகிறது..எனக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை..911 க்கு கால் பண்ணலாம் என்று பார்த்தால் விழுந்த வேகத்தில் செல்போன் வேலை செய்யவில்லை..என்னாலும் நடக்க முடியவில்லை..இரவாகியதால் யாரும் அந்தப் பக்கம் நடந்துகூட வரவில்லை..

இன்னும் கொஞ்ச நேரம் போனால் என் நண்பனின் கதியை நினைத்துக்கூட பார்க்க முடியவில்லை..அந்த நேரம் பார்த்து என் நண்பன் “ஆப்பிரிக்க மிருகம்” என்று அழைக்கும் கருப்பினத்தவர்(26 வயது இருக்கும்) நடந்து வந்து கொண்டிருந்தான்..பார்த்தவுடனே பதறிப் போய்விட்டான்னே..தன்னோட இரண்டு கைகளிலாலும் என் நண்பனை தூக்கிக் கொண்டு அப்படியே ஓடுறான்னே..பக்கத்தில்தான் ஆஸ்பத்திரி உள்ளதாம்..அப்படியே என் நண்பன் உடம்பில் உள்ள ரத்தம் முழுக்க அந்தக் கருப்பன் மீது..என் நண்பனைக் காப்பாற்றி விடவேண்டுமென்று வெறி..

“பிரதர்..டோண்ட் வொர்ரி..என்னைக் கெட்டியாக பிடித்துக் கொள்..நான் உன்னை எப்படியும் காப்பாற்றி விடுவேன்..”

நானும் அவன் கூட ஓடுறேன்னே..அப்படியே அவன் குழந்தையத் தூக்கிட்டு ஓடுற மாதிரி இருந்துச்சு..அவன் என் நண்பனை தூக்கிக் கொண்டு ஓடும்போது காலணி கழன்று விழ, அதைப் பற்றி கவலைப்படாமல் கல்லு, மண் பார்க்காம ஓடுனான் பாருங்க..தெய்வம்னே..

மருத்துவமனை அடைந்தப் போதுதான், எனக்கு மூச்சே வந்தது..என் நண்பனை ஆஸ்பத்திரியில் அனுமதித்து கிளம்ப எத்தனித்தான்..என் நண்பன் அவன் கையப் பிடித்துக் கொண்டான்..

“ரொம்ப நன்றி சார்..நீங்க இல்லையின்னா நான் இறந்திருப்பேன்..”

“ஹே..கம் ஆன் மேன்……நாமெல்லாம் மனுசங்கதானே..”

அவனை அப்போதுதான் பார்த்தேன் அவன் உடம்பெல்லாம் என் நண்பனின் ரத்தம்..சட்டை கிழிந்திருந்தது..காலணி கழண்டு விழுந்தும் கல் மண் பார்க்காமல் ஓடியதால் அவன் பாதங்களில் ஒரு கல் கிழித்து சிறிது ரத்தம் வந்தது..அவனுடைய ரத்தமும், என் நண்பனுடைய ரத்தமும் ஒரே கலருதாண்ணே..